To miejsce, ten czas?

Chciałabym pokazać Wam obraz moich myśli sprzed kilku dni. Jest on na moim blogu, jednak tutaj mogę liczyć na szerszy odbiór i krytykę. Tak więc...

Jestem tutaj. Znam to miejsce. Znam je dokładnie. Znam ludzi z okolicy. Wiem gdzie, wiem jak i wiem dlaczego. Rzeczywistość. Tak szara a tak kolorowa. Twórca małego świata. Otacza mnie ona - potężna, niezrozumiana, nijaka. Wciąż taka sama. Daje sobą żonglować, jak piłeczkami. Jest okropna bo tworzy tyle pozorów... Chcę się od niej uwolnić, ale jakim kosztem? Kosztem życia wariata? Nie.. będę z nią szła do końca. I tylko czasem spojrzę w bok jak małe dziecko na wystawę zabawek. Bo chcę. Lecz ona pociągnie mnie za rękę, zakryje oczy. Moja przyjaciółka. I twoja i jego i jej i ich. Każdego. Idzie z nami. Lecz istnieją przyjaźnie toksyczne. Ile sił trzeba by się uwolnić z tego uścisku. By uciec, biec ile sił w nogach. Chcę, nie chcę, chcę. Nie wiem. Chcę być szczęśliwa.

Może zaproponuję jej metamorfozę jak z gazety? Może się zgodzi? Co jeśli będę tęskniła za tą starą, przed przemianą... Nie wiem znów i nie będzie wiedziała kolejne 1000 znów. Chyba to ona żongluje nami... Obraca jak ziemia a my tego nie czujemy... I tak bez niczego stajemy się podwładnymi. Może, nie wiem.

O! Ktoś znów ucieka! Upadek. Bolał czy nauczył? Czy woli wrócić do swojej toksycznej przyjaciółki czy się podniesie i pobiegnie dalej? Patrzę. Ktoś coś zmienia, też chcę. Więc patrzę. Wstaje biegnie dalej... Nie wiem już czy upadł przy końcu. Wiem że biegł długo z uśmiechem.

Czy stoisz we właściwym miejscu? Czy chcesz z nią iść dalej? A może czas uciec, spróbować. Ten czas to miejsce? Twoje życie zależy od Ciebie.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Steff dnia Sob 1:53, 17 Sie 2013, w całości zmieniany 1 raz