Przydatne określenia Fantasy

Jeśli temat już był, to przepraszam bardzo, ale wątpię.

Więc tak: Chciałbym tutaj zrobić taki słowniczek przydatnych pojęć(wraz z wyjaśnieniami) dla pisarzy trudniących się ciężką sztuką tworzenia Fantasy. Chodzi to o określenia z mowy potocznej "fantastycznej" typu najbardziej oczywiste "rzekł" zamiast "powiedział", "kiep" itp.
Chodzi również o nazwy budynków, fortyfikacji, machin oblężniczych, broni i innych przedmiotów , również magicznych, czyli np. fortyfikacje to baszta, machina np. balista, czy trebusz, broń to np. nadziak(nie podawajmy banalnych miecz, łuk, kusza), wekier, posoch itp.

Dla większości piszących/czytających fantasy te określanie są znane i proste, ale może jakiś nowy użytkownik będzie miał z tym problem i będzie to dla niego przydatne.

Więc może zacznę takie parę określeń(te, co podałem wyżej, tylko poukładane)

Kiep - głupek, w każdym bądź razie coś w tym stylu
Baszta - fortyfikacja. Coś jak wieża, lecz odróżnia ją od wieży to, że zawsze jest wysunięta poza linię muru
Balista - coś jak gigantyczna kusza
trebusz - podobny do katapulty działaniem, lecz nie mechanizmem wystrzeliwania pocisku. Tutaj długi kawał drewna jest z jednej strony obciążony wielkim kamieniem(ewentualnie innym obciążnikiem), a z drugiej jest zamontowana uprząż na kamień, głaz, lub inny pocisk. Obsługujący trebusz naciągają ramię do ziemi i układają kamień na rynnie pomiędzy wspornikami trebusza, oraz oplatają go uprzężą. Gdy zwalniają zaczep kamień leci d dużą szybkością w górę i wylatuje z uprzęży w momencie minięcia przez ramię pionu(troszeczkę za nim). Głaz rozpędzony zostaje do wielkiej prędkości i osiąga imponujące dystanse.
Z trebuszów często wystrzeliwano martwe krowy, lub ciała martwych ludzi(często chorych na cholerę), aby wzbudzić panikę i wywołać zarazę wśród obleganych.
Wieża oblężnicza - Jest to drewniana wieża, wyposażona w koła i opuszczany most, który można opuścić po dotarciu do murów. Była ona bardzo wysoka, bo miała dosięgnąć murów i pozwolić oblegającym dostać się na nie. Oczywiście jej wysokość była różna, ponieważ i wysokość murów była różna. Na jej szczycie było trochę miejsca, więc często umieszczano tam wojska mające oczyścić teren po dobiciu do muru, lub łuczników, dla których most zwodzony służył jako tarcza.
Nadziak - to bardzo trudno opisać. Przypomina młotek o bardzo długim trzonku i jest z jednej strony zakończony kolcem. Z łatwością przebijał on zbroję.
Wekier - to nic innego jak trzonek z drewna, łańcuch pośrodku i kula z żelaza często najeżona kolcami. Jest to broń bardzo ciężka, więc jest używana głównie przez rycerzy i inną ciężką piechotę.

Podawajcie swoje pomysły, podzielcie się wiedzą.

Post został pochwalony 0 razy

jasne.
pomogę
jak sobie coś przypomnę.
Bo jedno to czytać i rozumieć, drugie to pisać i wpaść w żywioł, nabrać gwary, "slangu" itp. a trzecie, to jak się z tego żywiołu "wypadnie" sobie przypomnieć... xD

Przyklejam i mi to edytuj Very Happy

.

Post został pochwalony 0 razy

Aye Aye sir!
A może nawiązując do tematu:
Jak rozkazujesz zacna niewiasto! Biję pokłony do stóp władczyni tych ziem forowych...

Ostatnio zapisuję sobie notatki do książki i są tam min. nazwy i rodzaje zbroi, poszczególne części miecza, hełmy itp. Więc podzielę to na kategorie i jak coś znajdę nowego to dopiszę.

Post został pochwalony 0 razy

Ja o broni mogę trochę napisać. A przynajmniej wymienić jej rodzaje. Tak więc:

Włócznia- to chyba nie trzeba nikomu tłumaczyć ale... jest to długa broń drzewcowa.
Oszczep- drzewcowa broń dystansowa. Służyła głównie do rażenia przeciwnika z niewielkiej odległości. Z bliska bardzo skuteczna.
Lanca- lekka broń drzewcowa formacji kawaleryjskich. Długość od ok. 2,6-2,9 m ( standardowe, zdarzały się i 3m )
Dziryt- Broń podobna do oszczepu ( zastosowaniem ). Wykonana w całości z żelaza i zaopatrzona w lotki stabilizacyjne oraz rzemienną pętlę wzmacniającą siłę i celność rzutu. Wizualnie przypomina przerośniętą strzałę. Była oznaką godności wojskowej.
Glewia- broń drzewcowa, zaopatrzona w grot w postaci szerokiego jednosiecznego noża, osadzony na drzewcu o długości 2-2,5 m.
Maczuga- Głowica wykonana w formie odlewu okutego stalowymi obręczami. Występowały w dwóch formach, małej dla kawalerzystów i dużej dla piechoty.
Nadziak- opisany wyżej przez YoungWritera.
Berdysz- Ciężki, szeroki topór o zakrzywionym ostrzu i długim drzewcu (ok. 1,8 m), zdolny zmiażdżyć zbroje. Używany przez piechotę do walki z jazdą. Bardzo często mylony z toporem albo okszą.
Oksza- Duży topór o długim drzewcu. Oksze były często bronią straży pałacowej albo miejskiej policji.
Buława- jest bronią obuchową, udoskonaloną formą kościanej lub drewnianej maczugi.
Buzdygan- broń obuchowa pochodzenia wschodniego, metalowa głowica osadzona na trzonku o długości ok. 60 cm. Głowica zbudowana była z piór (najczęściej 6 do 8, choć były buzdygany o ponad 20 piórach) promieniście rozchodzących się od drzewca.
Morgensztern- typ broni obuchowej, rodzaj wekiery (okutej maczugi) charakteryzujący się głowicą nabitą kolcami w kształcie gwiazdy (stąd nazwa). Stylisko miało różną długość, różna też była jakość wykonania – od najprostszych drewnianych, z gwoździami nabitymi przez zwykłego kowala, po świetnie wykonane egzemplarze pochodzące z warsztatów zawodowych wytwórców broni.
Halabarda- dwuręczna broń drzewcowa. Na 2,5-metrowym drzewcu osadzone było ostrze rozchodzące się na trzy strony: na siekierę, szpikulec sterczący pośrodku, mogący służyć zarówno do cięcia jak i kłucia, oraz na hak umożliwiający żołnierzowi zrzucenie za jego pomocą kawalerzysty z konia.
Kopia- jest bronią drzewcową wywodzącą się z włóczni, którą konny wojownik umieszczał pod pachą i atakował przeciwnika szarżując na niego galopem.
Pika- broń drzewcowa piechoty, używana przede wszystkim przeciwko kawalerii. Piki były bardzo długie i osiągały nawet do sześciu metrów długości. Drzewce zakończone było na samym szczycie metalowym grotem, co zwiększało skuteczność w boju. Pikinierzy, których główną broń stanowiła pika, byli również uzbrojeni w szpady lub inną krótką broń białą, ze względu na niewielką przydatność piki w bezpośrednim starciu.
Spisa- kawaleryjska forma piki. Zakończona dużym grotem z jednej strony i małym z drugiej. Skuteczna podczas starcia w tłoku.
Szabla- długa sieczna broń biała. Wyróżnia się jednosieczną, wygiętą głownią. Klinga szabli może być w części sztychowej poszerzona, czyli mieć ukształtowane tzw. pióro, zaczynające się zazwyczaj wyraźnym uskokiem na tylcu głowni.
Koncerz- broń biała wywodząca się od miecza, znana też w Polsce pod nazwą granat.
Służyła tylko do zadawania pchnięć.
Kilidż- turecki typ szabli. Używana przez lekkozbrojnych.
Szamszir- Długa szabla. Bardziej zagięta niż normalne. Wywodzi się z Persji.
Pałasz- bardzo żadko występujący rodzaj broni troczony do siodła. Zawsze bogato zdobiony.
Choora- długi nóż afgański
Jatagan- Krótki miecz. Klinga ma kształt fali.
Saif- Szabla o charakterystycznej rękojeści. Bogato zdobiona. Bułat- broń bardzo popularna dla lekkiej piechoty. Charakterystyczny kształt klingi.
Kard- służyła przede wszystkim do rozrywania kolczug. Pochwy tej broni pozbawione były zawsze uchwytów. Kardy miały bardzo różne rozmiary.
Tabar- specyficzna odmiana berdysza. Dwusieczna.

Bardzo ładnie, miło i przyjemnie. Nareszcie znawca(albo dobry Googlowicz:D).
Mam tylko jedno zastrzeżenie:
Oszczep- drzewcowa broń dystansowa. Służyła głównie do rażenia przeciwnika z niewielkiej odległości. Z bliska bardzo skuteczna.

To broń dystansowa, czy do walki wręcz? Można było walczyć na oba sposoby, ale przeznaczenie było jedno...

Post został pochwalony 0 razy

Oszczep to broń dystansowa. Głównie. Nadawała się do walki w zwarciu, ale jej przeznaczenie było inne. Nie zastąpi miecza ( brak długiej klingi ), ani włóczni ( jest za krótki ). Żadko używana jako broń biała ze względu na jej całkiem inne przeznaczenie. W zasadzie i kuszą można było okładać przeciwnika z bliska, ale można się domyślić, jaki byłby tego efekt. ;D

Trzeba ciut odgrzebać temat Wink

Young znalazłem jeden błąd.
Wekiera - drewniana pałka (rzadziej metalowa) , z metalową głowicą nabijaną kolcami. Służyła do przebijania pancerzy.
Korbacz - broń obuchowa. Drewniany trzonek do którego łańcuchem mocowano najeżoną kolcami kule.
Kiścień - odmiana korbaczu. Do trzonka mocowano kilka kul (3-5) , każda na własnym łańcuchu.
Młot lucereński - odmiana nadziaka. Na długim drzewcu (1-1,5m) osadzano obuch zakończony z jednej strony pojedynczym szpikulcem , z drugiej kilkoma (zazwyczaj 4). Wyjątkowo skuteczna broń przeciwko ciężko opancerzonym przeciwnikom.

Post został pochwalony 0 razy