Nikt nas nie ocali

Taki prototyp, nie wystawiłem na wpmt.

niewidoczne bomby spadają nad głowami
spoglądam w krople rosy
widzę przewrotne myśli
cios gdy umierasz ciszą

zostawiłaś nadgryzione jabłko
odeszłaś
w bezruchu wskazówek
w milczeniu ust

twój uśmiech gwieździsty szeroki
ze skrzydeł motylich utkany

dlaczego stałem się nielotem

***

idę samotną ścieżką
potykam się o ból

jestem posągiem
czekam
na ruch twój

Utwór dedykuję wierszom utkanym ze smutku .

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez lubie_pisać dnia Pią 9:21, 27 Lip 2012, w całości zmieniany 2 razy

Cóż napisać.... brawo, brawo i jeszcze raz brawo.
Wiesz w czym jesteś dobry i idealnie wykorzystujesz to w swoich pracach. W twoich wierszach zawsze znajdziemy jakąś piękną metaforę. Mi tym razem najbardziej spodobała się ta: "odeszłaś w bezruchu wskazówek". Nie jest bardzo wyszukana, ale... jest bardzo ciekawa.

Moim zdaniem powinieneś wstawić na wpmt... ale zrobisz jak uważasz (wiersze współczesne to nie moja bajka).

Post został pochwalony 0 razy

Rzeczywiście, metafory są Twoją dobrą stroną. Generalnie początkujący poeci czy pisarze mają problem z tym by konstruować odpowiednie metafory, porównania i w ogóle używać środki stylistyczne. Przyznam szczerze, że może nie padłam po przeczytaniu tego wiersza, bo to nie moja bajka, co zawsze podkreślam. Czym są te niewidoczne bomby (co autor miał na myśli?)
,,twój uśmiech gwieździsty szeroki
ze skrzydeł motylich utkany"
Smile

bez szeroki mogłoby nawet być, ale piękne wersy.

Post został pochwalony 0 razy